Ocalic od zapomnienia

" Umiera się nie po to, by przestać żyć, ale po to, by żyć inaczej "

Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci. — Wisława Szymborska

środa, 30 lipca 2008

Zostały wspomnienia, zdjęcia i łzy...

Siedzę przed Tobą,
Oglądam Twą twarz,
Spoglądam na oczy i usta,
I wiem, że zatrzymał się czas,
On stoi w miejscu, ustał...
Wyciągam rękę,
Dotykam Twą dłoń,
Przykładam ją sobie do mojej twarzy,
I wiem, że już niedługo będziemy razem...
Pozostało to sferą marzeń, bo życie takie krótkie jest...
Spoglądam na oczy,
Widzę w nich łzy,
Teraz płyną mi po policzku,
Znowu zatrzymał się czas,
On nie chce płynąć do przodu,
Woli stać w miejscu,
On nie chce by to się skończyło,
Tak czyste, bolesne, prawdziwe,
On woli stać w miejscu i patrzeć...
Na nasze życie nieszczęśliwe...
Mówią, że czasu się nie zatrzyma,
Czy wolno mu się sprzeciwić?
On nasze życie w rękach swych trzyma!
Lecz czasem możemy się zdziwić...

1 komentarz:

  1. Ja także straciłam brata...;( śliczny wiersz;(

    OdpowiedzUsuń

Napisz komentarz, podpisz się pod komentarzem, zaznacz komentarz jako : Anonimowy (jeśli nie masz konta w wymienionych portalach) i kliknij zamieść komentarz.
Dziękuję serdecznie, w miarę możliwości postaram się szybko go zaakceptować i odpowiedzieć. Pozdrawiam ciepło