Ocalic od zapomnienia

" Umiera się nie po to, by przestać żyć, ale po to, by żyć inaczej "

Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci. — Wisława Szymborska

niedziela, 13 lipca 2008

Lubię deszcz...


Jest burza, niebo płacze…
Takie wielkie krople, jak moje krople – łzy
Spływają po oknie, niczym moje po policzkach…
Taki wielki, smutny deszcz…
Jak ogromna rozpacz…natury i człowieka…
Znów siedzę i myślę…
Znów tyle łez…Taki wielki deszcz…łez…
Tylko ja i moje wspomnienia…
Braciszku KOCHAM CIĘ całą sobą…
Tęsknię i czekam…
Znów na noc…na deszcz i burzę…
Burzę też lubię…
Błyskawice i pioruny…
Bo w tym krzyku nieba
Nie słychać jak krzyczy moja dusza…
I ten deszcz…przynajmniej nie widać wtedy moich łez…

0 komentarzy:

Prześlij komentarz

Napisz komentarz, podpisz się pod komentarzem, zaznacz komentarz jako : Anonimowy (jeśli nie masz konta w wymienionych portalach) i kliknij zamieść komentarz.
Dziękuję serdecznie, w miarę możliwości postaram się szybko go zaakceptować i odpowiedzieć. Pozdrawiam ciepło