Ocalic od zapomnienia

" Umiera się nie po to, by przestać żyć, ale po to, by żyć inaczej "

Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci. — Wisława Szymborska

czwartek, 10 lipca 2008

24 dzień bez Ciebie...


Nie potrafię przestać płakać... łzy same się leją...
Braciszku przyjdź do mnie proszę...tylko na chwilę...
jedną małą chwilę...pomóż mi nauczyć się żyć z tą myślą,
że Jesteś gdzieś, gdzie my nie sięgamy, gdzieś...
gdzie nam nieznane...
Tak bardzo mi Ciebie brakuje...nie mogę znieść już ciszy...
Twojej ciszy...proszę daj jakiś znak, że już nie cierpisz,
że Jesteś już szczęśliwy... proszę...
Chciałabym zobaczyć Twój uśmiech, tylko Twoją twarz...
nie żądam buziaka w Twój policzek, tak jak zawsze dawałam,
bo nawet nie wiem czy tak się da...
bo skąd mam to wiedzieć??????????
Chce mi się krzyczeć... to tak bardzo boli, że nie ma Ciebie...
jak mam z tym żyć? Pomóż mi...
Ty płakałeś przez nią pół roku a ja będę płakać całe moje życie...
każda chwila mi Ciebie przypomina, każda myśl, każde spojrzenie
gdzieś w dal... tak bardzo tęsknię, nigdy się z tym nie pogodzę...
nigdy jej tego nie wybaczę...nigdy...tyle przez nią wycierpiałeś...
brak słów... tylko łzy się leją same i nigdy nie przestaną płynąć,
jak rzeka...która wpada do morza...
i ja tak kiedyś dopłynę do Ciebie... chciałabym już...
CZAS NIE LECZY RAN...TYLKO PRZYZWYCZAJA DO BÓLU...

0 komentarzy:

Prześlij komentarz

Napisz komentarz, podpisz się pod komentarzem, zaznacz komentarz jako : Anonimowy (jeśli nie masz konta w wymienionych portalach) i kliknij zamieść komentarz.
Dziękuję serdecznie, w miarę możliwości postaram się szybko go zaakceptować i odpowiedzieć. Pozdrawiam ciepło