Ocalic od zapomnienia

" Umiera się nie po to, by przestać żyć, ale po to, by żyć inaczej "

Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci. — Wisława Szymborska

wtorek, 29 lipca 2008

Kiedyś Cię znajdę... znów przytulę...


Braciszku nie mogę zasnąć...
Nie potrafię się z tym wszystkim pogodzić...
Gdzie Jesteś???
Bądź przy mnie i okaż to....
Będzie mi łatwiej żyć w tym paskudnym świecie...
Gdybym tylko mogła naprawić sama świat...
Naprawiłabym tych złych ludzi, którzy Go psują...
Podpowiedz mi Boże jak mam to zrobić?
A uczynię to...


Bo niebieskie niebo wciaż woła nas,
Do siebie woła nas...
Ile czasu minie nam? Tego jeszcze nie wiem...
Razem uciekniemy do najdalszych granic
Gdy je przekroczymy nie oddam Ciebie za nic...
Zrobię wszystko by być blisko Ciebie
Ta samotność dla mnie jest więzieniem
Promyk szcześcia gdzieś na szarej ścianie
Fotografia dziś mi pozostaje
Zburzę ścianę, co dzieli nasze światy
Znajde siłę, by rozerwać kraty
Złamię szyfry, złamię każde prawo
Tysiąc przeszkód to dla mnie za mało
Nie chcę świata, w którym nie ma otwartego nieba dla nas dwoje
Jeśli bedziesz tam, włamię się bez pukania do bram
Znajdę Cię na końcu świata
Moje serce mówi, gdzie Cię szukać mam...

1 komentarz:

  1. Dziękuję pięknie za tą strone i za te piekne słowa jakie tu umieszczasz. Pomogly mi wiele zorzumiec, wiele przemyslec, czesc z nich wykorzystam aby ostatni raz sie pozegnac z kims na kim mi bardzo zalezalo a odszedl :(( bede wchodzic systematycznie na tego bloga bo daje mi wiele nadziei. Dziekuje raz jeszcze :(*

    OdpowiedzUsuń

Napisz komentarz, podpisz się pod komentarzem, zaznacz komentarz jako : Anonimowy (jeśli nie masz konta w wymienionych portalach) i kliknij zamieść komentarz.
Dziękuję serdecznie, w miarę możliwości postaram się szybko go zaakceptować i odpowiedzieć. Pozdrawiam ciepło