W nicości trwam...

Braciszku tak jak teraz się popłakałam
to chyba jeszcze nigdy mi się nie zdarzyło,
I nie wiem dlaczego tak, nie wiem skąd ten wybuch emocji
Płaczę, krzyczę, płaczę, krzyczę, pytam dlaczego???
I tak na przemian
Wciąż powtarzam sobie : nie płacz, dość płaczu, nie płacz!!!!!!!!
Ale nie potrafię przestać, dlaczego???
Ja – tak optymistycznie zawsze i wszędzie nastawiona na życie
Zawsze z uśmiechem na twarzy
Gdzieś się zgubiłam, gdzieś zatraciłam
Jak się odnaleźć mam, jak?
Wojtuś dlaczego czuję się taka sama odkąd odszedłeś?
Cały świat mi się zawalił, straciłam grunt pod nogami
Nic nie jest tak jak trzeba…
Wszystko legło w gruzach a zwłaszcza moje życie
I to nie jest Twoja wina
To nie Twoja wina
Chyba źle trafiłam, nie Ci ludzie, nie to miejsce, nie ten dom…
Nie ta ja…, nie to życie…
Źle się czuję, otoczona ludźmi, których kocham a taka samotna…
Kocham Cię i tak bardzo tęsknię… niebawem znów się odezwę:*
Zawiało pustką…
A tu trzeba trwać… i nie wolno się żalić…
Nie płacz…